کودک من

قصد فردا نکنی کودک من !

تو به فردا و به دیروز میندیش دگر !

لحظه را قدر بدان

من تو را می خواهم که در این لحظه کنارم باشی ...

با من از فردا ها لحظه ای حرف بزن

آخر ای کودک دلبند گلم .

چه کسی می داند؟ شاید این فرداها ، هرگز از راه نیاید !

لحظه را قدر بدان !

قدر این لحظه سبز ،قدر این صبح دل انگیز بهار،

قدر این ظلمت شب ،قدر این ماه پر از وهم و گمان!

همه را ،کودک من ،قدر بدان ...

من دلم می خواهد، تا که هستم، با من ،مهربان تر باشی،

و اگر شد گاهی ،تن تنهایم را ،تنگ در آغوش کشی،

به خدا معجزه ها خواهد کرد، یک دل پر احساس ،یک لب پر لبخند،

و کلامی که درآن ،عاطفه ها می بارد...

لحظه را قدر بدان!

یک نوازش می تواند حتی ،بشکند فاصله هایی را

که اندازه فردا دور است،

و به هم وصل کند ،دو نگاهی را که ،مثل سرما ، سرد است.

لحظه را قدر بدان و به فردا و به دیروز دگر فکر نکن.

و به امروز و به این صبح ، به این لحظه سبز بیندیش فقط

تا که شاید او را ،که همه خوبی ها ،خصلت مطلق اوست ....

لحظه ای پاس بداری و بگویی :

« خدایا شکرت »